Met zijn zessen een student sponsoren. Zes mensen in de leeftijd van 19 tot 23 jaar, met ieder een heel andere studie-achtergrond en die ieder in een andere stad wonen of zelfs in een ander land. Toch besloten Ruth Bles, Simone Kleijburg, Hilde Kouwenberg, Rogier Sloot en Wout Visser (en ikzelf) samen een student te sponsoren voor Fotas.

Hoe besloten jullie dit te doen?

‘We kennen elkaar van de laatste Tanzania jongerenreis die werd georganiseerd door de MOV. Op die reis hebben we van alles gezien. En zagen we ook de vooruitgang die Fotas en MOV boekten in de gebieden waar we waren.’ Hier zijn ze het allemaal over eens. ‘Ook hebben we veel met studenten gesproken, we hadden daar op een gegeven moment een soort uitwisseling waarbij je aan een Tanzaniaanse student gekoppeld werd’ vertellen Simone en Ruth ‘Vanuit de gesprekken die je hebt met hen, kom je erachter dat school voor hen heel belangrijk is en een manier is om ergens te komen.’ Zegt Ruth. Hilde haakt in door te vertellen over de gezamenlijke toekomstdroom die zij en haar student hadden: ‘We wilden allebei geneeskunde studeren. Nu zou ik dat na de zomer gaan doen, dus hadden we sowieso veel om over te praten. Zonder het geld van Fotas zou hij de kans niet hebben om naar school te gaan of straks misschien te studeren.’ ‘En dat afstudeerfeest waar we waren uitgenodigd was ook wel bijzonder’ zegt Simone ‘Daar was ook een Fotasstudente. Ik bedacht me toen: Ja, zonder Fotas had zij daar gewoon niet gestaan.’ Dat feest was voor iedereen bijzonder, niet alleen omdat er heel anders wordt gefeest als in Nederland, maar omdat de sfeer fijn was en op een manier emotioneel.

Na dat alles gezien, gehoord en mee te maken besloten ze om een student te gaan sponsoren. ‘We zijn zelf ook maar studenten, dus om dat in je eentje te doen is een beetje te veel van het goede. Maar door het met zijn zessen te doen is dat jaarlijkse bedrag prima te betalen. En je helpt ook nog eens iemand naar school.’

Waarom met deze mensen.. jullie zijn een redelijk bij elkaar geraapt zooitje als je het mij vraagt?

‘Ja, daar ben ik het wel mee eens.’ Zegt Ruth ‘Bij elkaar geraapt inderdaad. Ik had van tevoren ook nooit zien aankomen dat deze mensen een vriendengroep zouden vormen, maar we konden het goed met elkaar vinden en we hebben dezelfde humor. Dat schept snel een band.’ ‘Ja, tot vervelens toe van de anderen soms. Maar we konden daar ook gewoon goed met elkaar praten. Dat was af en toe ook gewoon nodig en dan is het fijn als mensen op jouw manier denken. ‘ vullen Hilde en Simone aan.

Zouden jullie terug willen naar Tanzania ?

Dit is een volmondige ‘ja’! ‘Het liefst met deze groep!’ ‘Als we weer geld hebben dan, of als we mee zouden kunnen als begeleiders van een volgende Tanzaniareis, dat zou ook leuk zijn.’ Zegt Ruth. ‘Mij lijkt het ook leuk om bijvoorbeeld co-schappen te lopen in Tanzania, net als mijn broer heeft gedaan.’ Zegt Hilde. ‘Maar ook gewoon omdat het Afrikaanse landschap heel mooi is en de mensen enorm hartelijk zijn. Het is een fijne relaxte cultuur. En het zou dan natuurlijk ook mooi zijn om met zijn zessen onze student op te zoeken.’

Deze groep blijft de student nog zo’n drie jaar steunen. Tot hij klaar is met de middelbare school.  Het was in 2015 een vroeg goed voornemen en in 2016 is hij in januari ingediend. Denkt u nu: He, daar had ik nog nooit aan gedacht. Met een vriendengroep een student sponsoren. De mogelijkheden zijn legio en een goed voornemen is zo gemaakt.

Vandaag liepen de leerlingen van de St. Willibrordusschool voor de microfinancieringsprojecten in Tanzania. In feestelijk oranje en met een fijn zonnetje erbij hebben alle leerlingen enorm hun best gedaan! Het resultaat mag er dan ook zeker wezen!

Met een tussen opbrengst van €6046.85 mogen deze leerlingen dan ook zeker trots op zichzelf zijn! Wij zijn dat in ieder geval wel op hen! Jullie ook?!

Duim omhoog voor de inzet van deze leerlingen!

Speciale dank aan de organisatie en alle vrijwilligers!

Vandaag laten we u graag kennis maken met Consolatha een weduwe die dankzij het microfinancieringsproject in staat is om haar eigen gezin te onderhouden. Erika liet haar man inzien hoe belangrijk haar project is en overtuigde hem ervan om haar te ondersteunen.

Consolatha is lid van de vrouwen(weduwen)groep ‘Mungu ni Mwema’ en beheert het geld van deze groep. Ze is vorig jaar begonnen met haar eigen winkeltje waar ze o.a. verzorgingsmiddelen verkoopt. Consolatha is weduwe en heeft de zorg over één kind.

Erika is een van de vijf vrouwen van de ‘Umoja group’. Op de dag dat wij haar ontmoette was ze helaas afwezig. Een belangrijke ontdekking was dat haar man het project tijdelijk van haar had overgenomen. Het is van groot belang dat ook de mannen achter de projecten van de vrouwen staan en ze hier in steunen. Op deze manier heeft het project een grotere kans van slagen!

Ook dit jaar lopen de leerlingen van de St. Willibrordusschool weer voor Tanzania. Dit keer zetten zij zich in voor het microfinancieringsproject speciaal gericht op vrouwen . De komende weken laten we u kennismaken met enkele succesverhalen zodat ook u een goed beeld krijgt van ons project en vooral ook inziet hoe een klein geldbedrag het leven van een vrouw in Tanzania kan veranderen en zo ook het leven van haar familie en omgeving.

Vandaag stellen we u voor aan: Anastella

Anastella is lid van de ‘Faraja Group’ en runt een eigen barretje. Hier verkoopt ze o.a. frisdrank, alcohol, pinda’s en bonen. Daarnaast biedt ze ook een plek om te zitten en te kletsen.   Ze is de moeder van drie zoons en een verstandelijk beperkte dochter. Haar man is overleden toen haar oudste zoon 15 was. Met de opbrengst van dit project kan ze zichzelf grotendeels onderhouden. Daarbij ondersteunen haar kinderen haar hier ook nog bij. Een van haar zonen heeft de zorg over de Umoja-koeien. Dit zijn de koeien die aan de MOV geschonken zijn en welke in een lokale kudde zijn opgenomen. De opbrengst van deze koeien gaat weer naar de projecten van de MOV.

Via deze weg willen alle leden van MOV-Herveld, mede namens onze contactpersonen in Tanzania , u bedanken voor uw steun in het afgelopen jaar. En wensen we u hele fijne feestdagen met al het goeds voor het nieuwe jaar.

Wij zijn wederom trots op wat wij dit jaar hebben mogen realiseren. Een onvergetelijke jongerenreis met als hoogtepunt de opening van het ziekenhuis.

Bea, Marcel, Sanne en Michiel hebben van de week het ziekenhuis mogen bezoeken. Zie hieronder de foto’s. Wat een prachtig resultaat!

Ruim 3 jaar geleden is het alweer dat  Tom na een noodlottig ongeval om het leven is gekomen. Een groot verlies voor zijn familie, vrienden en kennissen. Desondanks heeft zijn familie in die moeilijke periode de kracht gevonden geld in te zamelen voor het Health Center in Tanzania. En nu in 2015 gaan de ouders van Tom en zijn zus Sanne het inmiddels gerealiseerde Health Center in Tanzania bezoeken. Hoe mooi is dat?!

Via deze weg willen wij Bea, Marcel en Sanne een ontzettend mooie reis toewensen. In het bijzonder tijdens het bezoek aan het Health Center te  Kayanga, welke ook in naam van Tom gebouwd is.

Sanne en Lisa schreven destijds dit prachtige stuk:

Tom

Tom, onze grote stoere broer. Een jongen met ongelofelijk veel ideeën en fantasieën. Vond in heel veel mensen iets bijzonders. Ontzettend goed in tekenen, kleien en andere kunst. Speelde drums bij orkest, maar vooral bij The Seven from Heaven, zijn geweldig prettig idiote schoolband. Tom zong bij het schoolkoor en nam al zijn vrienden mee. Had hij een plan; dan voerde hij dat uit. Een dinosaurus skelet maken van klei, een dubbele iglo bouwen als het sneeuwde, een schilderij van 2 x 3 meter maken omdat zijn tekenenlerares zei; ‘het mag zo groot worden als je wil’. Eindeloze discussies over alles. Het liefst op het waalstrandje rondom een vuurtje of in Café de Mug. Tom wilde naar mars, nieuw leven ontdekken. Daarna ontdekken hoe leven op de aarde is ontstaan. Hij was net begonnen aan de studie moleculaire levenswetenschappen, waar hij een begin kon maken aan deze ontdekkingsreis. Tom had ook ideeën over Afrika, er moest zeker iets gebeuren! Maar niet via die grote instanties, dat geld komt er nooit allemaal. Helpen met opbouwen van het land. Kleinschalige projectjes, direct resultaat. Doen!

Onze lieve Tom is helaas niet meer bij ons, maar in zijn nagedachtenis wilden we graag iets doen. Daarom hebben we met alle familieleden, vrienden en kennissen van Tom geld ingezameld voor het Health Center in Tanzania. We hopen dat we hiermee veel andere mensen een betere toekomst kunnen geven, in naam van Tom.

Lisa en Sanne

Midden in het leven nog zoveel te geven.
Ideeën en plannen te over,
in één keer voorbij.
Tom, voor ons was je een kei,
enig in je soort.
Wij zetten ons leven
in jouw nagedachtenis voort.

De jongerenreis is nu zo’n drie maanden voorbij, maar de indruk blijft hangen. De indruk van de verhalen van de Fotas-studenten die we hebben gesproken, maar ook indruk van hoe de priesters zich daar inzetten voor de gemeenschap en hoe deze gemeenschap zich dan weer voor hun doelen wil inzetten. De priesters aldaar zijn de ambassadeurs van MOV/Fotas en zorgen dat het geld terecht komt op de plekken waar het terecht hoort te komen. Op deze manier zijn al vele projecten in werking gesteld waar de gemeenschappen daar nog steeds baat bij hebben.

Het grootste project wat nu loopt en in aanbouw is, is het ziekenhuisje dat wordt gebouwd in Kayanga in het Karagwedistrict. Voor Tanzaniaanse begrippen gaat de bouw behoorlijk snel. Nu moet u zich bedenken dat de lijfspreuken in Tanzania ‘Pole Pole’ en ‘Hakuna matata’ zijn. De eerste betekent: Rustig aan. De tweede is iets bekender door de film ‘The Lion king’, maar voor degenen die deze film niet of lang geleden hebben gezien: het betekent ‘maak je geen zorgen’. Zelfs onder deze lijfspreuken is het ziekenhuisje binnen een jaar tot stand gebracht. Het gebouw staat er, de electriciteitsdraden zitten erin en er is zelfs een immense opslagtank aangelegd. De laatste dingen moeten nog aan de bouw gebeuren, maar dan staat het er. Er is echter nog een probleem: ze hebben nog interieur nodig. Aan bedden is vrij goed te komen, zo is ons verteld. Waar dit ziekenhuis zich echter in wil specialiseren, is een röntgenafdeling. Een röntgenapparaat is echter verschrikkelijk duur, dus daar wordt nu voor gespaard vanuit MOV. Nu moet u niet denken dat alleen de MOV hiermee bezig is. Ook de priesters aldaar zijn bezig met het realiseren van dit idee en zelfs de gemeenschap in Kayanga doet wat ze kunnen. Al bestaat dit meer uit het leveren van hulpkrachten en waarschijnlijk het af en toe koken van de lunch en het openstellen van de kerk die hier vlakbij ligt. Ze kijken uit naar de opening van het ziekenhuis. Het beloofd veel goeds voor de toekomst. Hun kinderen zouden er kunnen werken later en dan zijn de mensen daar zeker van een pensioen. Daarnaast is het plan om, als het ziekenhuis goed loopt, er ook een school naast de bouwen en zich zo verder uit te breiden. Ze willen aansluiten bij de stad en hopen op deze manier dit economisch voor elkaar te krijgen.

Het is een prachtige droom, waarvan ik hoop dat hij uit gaat komen. En waarvan ik vooral hoop dat de MOV het voor elkaar krijgt om genoeg geld bij elkaar te krijgen voor het rontgenapparaat.

Marlies Rothoff

De leerlingen van de Sint Jacobusschool te Valburg hebben zich na een korte presentatie over de actie ‘SJOC mee voor de MOV’ laten inspireren. Een aantal leerlingen SJOCte daadwerkelijk mee voor de MOV. De leerlingen die niet in gelegenheid waren om aan de avond4daagse en toch een bijdrage wilden leveren bedachten  hun eigen acties: flessen inzamelen, in de tuin werken bij opa & oma, cupcakes bakken, auto’s wassen, een mini-veiling, koekjes bakken  en verkopen en nog veel meer.

Groep 8 maakte er zelfs een project van in de klas. In een boekje hielden ze bij wie wat deed en wat dat opleverde. Bij de rekenles werd al het ingezamelde meerdere malen geteld. En samen rekende ze uit wat ze konden bekostigen (zie onze webshop waarbij je niet iets koopt maar een bedrag voor een concreet doel doneert).

Groep 8 doneert als eerste een koe! Een van onze nieuwe projecten waarbij een arm gezin een koe krijgt maar met de afspraak dat het eerste vrouwelijke kalf aan een ander gezin wordt gegeven. En zo steunt groep 8 dus niet één gezin maar ook nog vele andere gezinnen de komende jaren.  Het bleef echter niet bij een koe! Groep 8 verzamelde zoveel in dat zij ook nog een matras, klamboe, een ziekenhuisopname en 2 maal medicijnen konden doneren.

Wat een inspiratie deze jongeren! Laat u zich ook inspireren?

 ‘Verbeter de wereld en begin eens niet bij jezelf!’

Loop de SJOC Avondvierdaagse voor de kinderen in Tanzania.

Rotary Club Midden Betuwe Valburg  en MOVHerveld slaan de handen ineen voor het goede doel.

Vanaf dit jaar willen we onze krachten bundelen. Niet voor niets, maar gesponsord lopen. Met zijn allen (jong en oud) wandelen en ook nog hulp bieden aan onze medemens in Tanzania.

Doe mee en download hier  uw sponsorkaart van de MOV!

We wensen u alvast heel veel wandelplezier!

Ondertussen komt de reis voor de 19 enthousiaste jongeren steeds dichterbij. Daarom stellen we deze week graag weer één van de jongeren aan u voor namelijk Simone Kleijburg . Simone is al haar hele leven verbonden aan Tanzania.  Benieuwd hoe dat kan? Lees dan snel verder….