Jongerenreis 2011

Na het succes van de twee jongerenreizen in 2008 hebben we het plan opgevat om weer een jongerenreis te organiseren. In 2011 was het zover. Na een jaar van voorbereidingen zijn 18 jongeren met ons mee geweest naar Tanzania. Lees hieronder hoe zij het ervaren hebben.

  • Ilse Winnemuller
  • Frederique Vink
  • Hanna Molenaar
  • Remco Kleijburg
  • Krystel Banga
  • Rinus Hummelink
  • Erik Lemkens
  • Nol Heinen
  • Kim Meboer
  • Henri Raatjes
  • Jazz de Ruyter
  • Ellen Vink
  • Maaike Heinen
  • Pauli Bles
  • Marije van de Zee
  • Fabienne Geerlings
  • Marieke Peperkamp
  • Lisanne Sloot

Pauli Bles

Hallo, mijn naam is Pauli, ben 23 jaar en 5e jaars geneeskundestudent. In 2008 en in 2011 ben ik mee geweest met de jongerenreis naar Tanzania. De reden waarom ik graag wilde was om het onbekende en ‘vergeten’ continent zelf mee te kunnen maken, beleven en zelf te kunnen oordelen of het ook echt zo ‘vergeten’ is. Zeker ook om te leren van de ‘Afrikaanse’ manier van leven en dit mee te nemen in mijn eigen leven. In Tanzania heb ik vele mooie momenten beleefd. De leerlingen die vol passie vertellen wat ze graag willen worden; leraar, dokter, verpleegkundige, priester zijn wel de meest gehoorde. Die passie zou in Nederland meer mogen leven. Maar zo makkelijk je hier in Nederland de kans en middelen krijgt om te worden wat je wil, zo moeilijk is het in Tanzania. Als je ouders geen geld hebben moet je helpen rondom het huis, zorgen dat er eten is, niks leren of studeren of er moet water worden gehaald. Iets wat wij tijdens de reis ook hebben mogen beleven. Als je na de reis vervolgens thuis het water uit de kraan ziet stromen lijkt dat niet zomaar de normaalste zaak van de wereld meer.

Tijdens de tweede reis heb ik met een klein clubje een groep vrouwen bezocht die door de microfinanciering van de MOV een bedrijfje hebben kunnen opzetten. Zij konden op deze manier geld verdienen om hun kinderen naar school te laten staan. Ze zaten en stonden er verlegen bij, maar zo trots als ze waren toen ze hun spulletjes aan ons lieten zien was hartverwarmend. Hun kinderen konden naar school! Zij hadden een toekomst. Net als de FOTAS student die we spraken in Katoke. Hij had enkele jaren geleden zijn beide ouders verloren. Hij heeft daarna voor zijn broertjes en zusjes gezorgd maar kan nu dankzij de sponsoring zijn middelbare schoolonderwijs genieten. Ik heb weinig kinderen in Nederland zo leergierig gezien. Zeer geconcentreerd opdrachten maken.

Van deze reizen heb ik veel geleerd. Mijn relativeringsvermogen is zonder twijfel toegenomen. Wanneer er weer eens gezeurd wordt over de Nederlandse politiek realiseer ik me dat wij het verre, verre van slecht hebben.

Naar aanleiding van mijn reizen heb ik geregeld dat ik in 2014 een coschap in Tanzania ga volgen. Dit is in de regio waar MOV en FOTAS opereren. Ik hoop in die periode van 3 maanden de mensen die ik tijdens de reis heb leren kennen weer te ontmoeten  en natuurlijk nog meer te leren van de Afrikaanse cultuur. Wanneer ik na mijn studie een baan heb wil ik graag studenten gaan sponsoren om hun een kans op een toekomst te geven.

Ellen Vink

Mijn naam is Ellen Vink, 22 jaar oud en werkzaam als wijkverpleegkundige. In 2011 ben in mee geweest met de jongerenreis naar Tanzania.

In Nederland had ik al veel gehoord en gezien over Tanzania. Op de middelbare school ging de opbrengst van de jaarlijkse sponsorloop altijd naar FOTAS Herveld. Ook onze wiskunde docente vertelde veel over Tanzania. Daarnaast is de opbrengst van de jaarlijkse ‘Eshof markt’ van onze buurtvereniging twee maal naar MOV Herveld gegaan. Na zoveel gehoord te hebben wilde ik het met eigen ogen zien. In de zomer van 2011 is dit werkelijkheid geworden.

Het waren drie onvergetelijke weken. In deze drie weken hebben we van alles gezien en gedaan. Onder andere een ochtend meedraaien op school, het bijwonen van kerkdiensten, een kijkje nemen in een ziekenhuis, het praten met de lokale bevolking, zelf water halen. Wat mij het meeste is bijgebleven is de tevredenheid van de mensen. Ondanks de armoede, het missen van continue stroom en water blijven de mensen optimistisch. En hoe blij kinderen kunnen zijn met het krijgen van een ballon, daar kunnen de Nederlandse kinderen een voorbeeld aannemen.

Eind maart 2013 heb ik mijn diploma van de opleiding HBO-V(erpleegkundige) behaald. Een van de eerste dingen die ik daarna heb ik gedaan is mijzelf aanmelden als sponsor van een student. Mijn student volgt de lerarenopleiding. Ik hoop dat hij een goede docent zodat hij voor zijn familie kan zorgen. Daarnaast hoop ik dat hij later zijn studenten zo kan opleiden dat ook zij een baan krijgen en voor hun familie kunnen zorgen.

Hanna Molenaar

Mijn naam is Hanna Molenaar en ik ben 22 jaar oud. In de zomer van 2011 ben ik samen met ongeveer twintig andere jongeren afgereisd naar Tanzania om rond te reizen door het land en projecten van de MOV te bezoeken.

De reden waarom ik heb gekozen om mee te gaan met deze bijzondere reis is omdat ik graag wilde proeven van een totaal andere cultuur en wilde ontdekken hoe jongeren in een ontwikkelingsland in het leven staan.

Daarnaast was ik benieuwd hoe de gezondheidszorg in Afrika is geregeld, aangezien ik de opleiding tot verloskundige volg. De rondleiding in een ziekenhuis in Biharamulo vond ik uiteindelijk ook één van de meest indrukwekkende momenten, omdat de armoede en slechte hygiënische omstandigheden toen pijnlijk zichtbaar werden.

Wat verder enorm is blijven hangen is de enorme warmte waarmee we werden ontvangen door de fathers, maar eigenlijk door de hele Tanzaniaanse bevolking. Zelfs in de meest primitieve omstandigheden blijven de mensen optimistisch en hoopvol; daar kunnen Nederlanders nog heel veel van leren!

Frederique Vink

Mijn naam is Frederique Vink, ik ben 22 jaar en 5e jaars geneeskunde student aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Al van jongs af aan ben ik dol op reizen en heb ik de kans gehad om al vele mooie plekken te bezoeken. Toen ik in het najaar van 2010 hoorde dat MOV een jongerenreis door Tanzania ging organiseren, was mijn keus dan ook snel gemaakt; ik wilde mee op deze bijzondere reis!

Het trok mij erg aan dat we met deze reis het échte Afrika zouden gaan ervaren. Niet op vakantie naar Zanzibar en genieten van de zon en de witte stranden, maar op bezoek bij de mensen thuis, discussiëren met lokale jongeren en het bijwonen van kerkdiensten en schooldagen. Voor mij was deze reis een unieke kans en samen met 17 jongeren en 4 begeleiders van de werkgroep MOV Herveld heb ik dan ook genoten van alles wat dit prachtige land te bieden heeft.

Van bananen tot bumpy roads, rood zand tot kerkdiensten, water halen tot scheikunde les, schilderen tot debatteren, de veranda in Chabalisa tot het strand van Speak Bay, Serengetti tot lekke banden en van verjaardagen tot sterren kijken. Dit zijn maar enkele voorbeelden van de vele geweldige momenten die deze reis bevatte. Tanzania is een prachtig land met een geweldige cultuur en een hele mooie natuur. Tegelijkertijd is Tanzania voor mij een land met ontzettend veel tegenstellingen. Een van de eerste avonden hebben we gegeten in een chique resort in Dar es Salaam. Op nog geen 50 meter afstand, achter de schuttingen van het resort, liepen kinderen op hun blote voeten met water te sjouwen. Op zo’n moment word je met beide benen weer even op de grond gezet.

Ook het bezoek aan het Biharamulo Hospital zal mij nog lang bijblijven. Een dag lang heb ik als medisch student van dichtbij mogen meemaken wat mensen daar iedere dag meemaken. Deze dag was heel bijzonder en interessant, maar vooral ook een grote frustratiebron. Om te zien dat ze bepaalde apparatuur wel voorhanden hebben, maar simpelweg niet de stroom en de kennis hebben om er gebruik van te maken, is voor mij bijna onbegrijpelijk. Deze dag was dan ook een goede voorproef op een eventuele stage in Afrika voor mijn studie tot arts.

Tijdens een van de kerkdiensten die we hebben bijgewoond, stond een van de fathers op om hulp te vragen voor een van de studenten. Deze jongen heeft een afwijking aan zijn wervelkolom, waarvoor hij uitgebreide medische zorg nodig heeft. Samen met drie reisgenoten; Hanna Molenaar, Krystel Banga en Marieke Peperkamp heb ik toen besloten dat we deze jongen wilden helpen. Wij dragen nu ons steentje bij door deze student te sponsoren. Ik heb mijn reis door Tanzania als heel bijzonder en uniek ervaren en ben erg blij dat ik deze mogelijkheid gekregen heb!