Hallo, mijn naam is Pauli, ben 23 jaar en 5e jaars geneeskundestudent. In 2008 en in 2011 ben ik mee geweest met de jongerenreis naar Tanzania. De reden waarom ik graag wilde was om het onbekende en ‘vergeten’ continent zelf mee te kunnen maken, beleven en zelf te kunnen oordelen of het ook echt zo ‘vergeten’ is. Zeker ook om te leren van de ‘Afrikaanse’ manier van leven en dit mee te nemen in mijn eigen leven. In Tanzania heb ik vele mooie momenten beleefd. De leerlingen die vol passie vertellen wat ze graag willen worden; leraar, dokter, verpleegkundige, priester zijn wel de meest gehoorde. Die passie zou in Nederland meer mogen leven. Maar zo makkelijk je hier in Nederland de kans en middelen krijgt om te worden wat je wil, zo moeilijk is het in Tanzania. Als je ouders geen geld hebben moet je helpen rondom het huis, zorgen dat er eten is, niks leren of studeren of er moet water worden gehaald. Iets wat wij tijdens de reis ook hebben mogen beleven. Als je na de reis vervolgens thuis het water uit de kraan ziet stromen lijkt dat niet zomaar de normaalste zaak van de wereld meer.

Tijdens de tweede reis heb ik met een klein clubje een groep vrouwen bezocht die door de microfinanciering van de MOV een bedrijfje hebben kunnen opzetten. Zij konden op deze manier geld verdienen om hun kinderen naar school te laten staan. Ze zaten en stonden er verlegen bij, maar zo trots als ze waren toen ze hun spulletjes aan ons lieten zien was hartverwarmend. Hun kinderen konden naar school! Zij hadden een toekomst. Net als de FOTAS student die we spraken in Katoke. Hij had enkele jaren geleden zijn beide ouders verloren. Hij heeft daarna voor zijn broertjes en zusjes gezorgd maar kan nu dankzij de sponsoring zijn middelbare schoolonderwijs genieten. Ik heb weinig kinderen in Nederland zo leergierig gezien. Zeer geconcentreerd opdrachten maken.

Van deze reizen heb ik veel geleerd. Mijn relativeringsvermogen is zonder twijfel toegenomen. Wanneer er weer eens gezeurd wordt over de Nederlandse politiek realiseer ik me dat wij het verre, verre van slecht hebben.

Naar aanleiding van mijn reizen heb ik geregeld dat ik in 2014 een coschap in Tanzania ga volgen. Dit is in de regio waar MOV en FOTAS opereren. Ik hoop in die periode van 3 maanden de mensen die ik tijdens de reis heb leren kennen weer te ontmoeten  en natuurlijk nog meer te leren van de Afrikaanse cultuur. Wanneer ik na mijn studie een baan heb wil ik graag studenten gaan sponsoren om hun een kans op een toekomst te geven.