Met zijn zessen een student sponsoren. Zes mensen in de leeftijd van 19 tot 23 jaar, met ieder een heel andere studie-achtergrond en die ieder in een andere stad wonen of zelfs in een ander land. Toch besloten Ruth Bles, Simone Kleijburg, Hilde Kouwenberg, Rogier Sloot en Wout Visser (en ikzelf) samen een student te sponsoren voor Fotas.
Hoe besloten jullie dit te doen?
‘We kennen elkaar van de laatste Tanzania jongerenreis die werd georganiseerd door de MOV. Op die reis hebben we van alles gezien. En zagen we ook de vooruitgang die Fotas en MOV boekten in de gebieden waar we waren.’ Hier zijn ze het allemaal over eens. ‘Ook hebben we veel met studenten gesproken, we hadden daar op een gegeven moment een soort uitwisseling waarbij je aan een Tanzaniaanse student gekoppeld werd’ vertellen Simone en Ruth ‘Vanuit de gesprekken die je hebt met hen, kom je erachter dat school voor hen heel belangrijk is en een manier is om ergens te komen.’ Zegt Ruth. Hilde haakt in door te vertellen over de gezamenlijke toekomstdroom die zij en haar student hadden: ‘We wilden allebei geneeskunde studeren. Nu zou ik dat na de zomer gaan doen, dus hadden we sowieso veel om over te praten. Zonder het geld van Fotas zou hij de kans niet hebben om naar school te gaan of straks misschien te studeren.’ ‘En dat afstudeerfeest waar we waren uitgenodigd was ook wel bijzonder’ zegt Simone ‘Daar was ook een Fotasstudente. Ik bedacht me toen: Ja, zonder Fotas had zij daar gewoon niet gestaan.’ Dat feest was voor iedereen bijzonder, niet alleen omdat er heel anders wordt gefeest als in Nederland, maar omdat de sfeer fijn was en op een manier emotioneel.
Na dat alles gezien, gehoord en mee te maken besloten ze om een student te gaan sponsoren. ‘We zijn zelf ook maar studenten, dus om dat in je eentje te doen is een beetje te veel van het goede. Maar door het met zijn zessen te doen is dat jaarlijkse bedrag prima te betalen. En je helpt ook nog eens iemand naar school.’
Waarom met deze mensen.. jullie zijn een redelijk bij elkaar geraapt zooitje als je het mij vraagt?
‘Ja, daar ben ik het wel mee eens.’ Zegt Ruth ‘Bij elkaar geraapt inderdaad. Ik had van tevoren ook nooit zien aankomen dat deze mensen een vriendengroep zouden vormen, maar we konden het goed met elkaar vinden en we hebben dezelfde humor. Dat schept snel een band.’ ‘Ja, tot vervelens toe van de anderen soms. Maar we konden daar ook gewoon goed met elkaar praten. Dat was af en toe ook gewoon nodig en dan is het fijn als mensen op jouw manier denken. ‘ vullen Hilde en Simone aan.
Zouden jullie terug willen naar Tanzania ?
Dit is een volmondige ‘ja’! ‘Het liefst met deze groep!’ ‘Als we weer geld hebben dan, of als we mee zouden kunnen als begeleiders van een volgende Tanzaniareis, dat zou ook leuk zijn.’ Zegt Ruth. ‘Mij lijkt het ook leuk om bijvoorbeeld co-schappen te lopen in Tanzania, net als mijn broer heeft gedaan.’ Zegt Hilde. ‘Maar ook gewoon omdat het Afrikaanse landschap heel mooi is en de mensen enorm hartelijk zijn. Het is een fijne relaxte cultuur. En het zou dan natuurlijk ook mooi zijn om met zijn zessen onze student op te zoeken.’
Deze groep blijft de student nog zo’n drie jaar steunen. Tot hij klaar is met de middelbare school. Het was in 2015 een vroeg goed voornemen en in 2016 is hij in januari ingediend. Denkt u nu: He, daar had ik nog nooit aan gedacht. Met een vriendengroep een student sponsoren. De mogelijkheden zijn legio en een goed voornemen is zo gemaakt.
Consolatha is lid van de vrouwen(weduwen)groep ‘Mungu ni Mwema’ en beheert het geld van deze groep. Ze is vorig jaar begonnen met haar eigen winkeltje waar ze o.a. verzorgingsmiddelen verkoopt. Consolatha is weduwe en heeft de zorg over één kind.
Rotary Club Midden Betuwe Valburg en MOVHerveld slaan de handen ineen voor het goede doel.